BIZITZA ILUNA
“Orain arte ikusitako kontzeptuen berrikuspenaren ariketa honetan, zentzu jakin batean, berri batzuk ere landuko ditugu.
Espainiako arteak denboran zehar izandako jarrera komun batetik abiatzen gara,
Natura hilei aplikatutako muturreko austeritateari buruzkoa da. Bakarrak ez badira ere (Velázquez, Zurbarán edo Antonio García dira beste adibide batzuk), bi artista zehatz aztertuko ditugu: Juan Sánchez Cotán (1560-1627) eta Paco Gómez Martínez (1918-1988).
Lehenengoa margolari barroko bat da, kartujoa 1604az geroztik, bere pintura erlijioso eta soilaz ezaugarritua.
Juan Sanchez Cotan (1560-1627)
Paco Gomez Martinez (1918-1988)
Bigarrena, argazkilari diletantea («Igandeetan argazkia egiten zuen jostuna»), 50eko eta 60ko hamarkadetako Madril ikuspuntu poetiko eta arkitektonikotik erretratatzen duena.
Lau mendeko ezberdintasunek antzeko bi sentsibilitate bereizten eta batzen dituzte.
Bere lanetik testuren eta parpailen tratamendua errepasatuko dugu, kasu honetan, irudi "lau" batetik. Eskala aldaketa ere proposatzen dut. A4 bat A3 batera pasatzen dugu lerro diagonalen ("gurutzea") edo sarearen bidez.
Kontzeptu “berri” gisa edo, hobeto esanda, arreta bereziz hurbiltzen garela, argia agertzen da”.
Juan Arrosagaray