“...Sei urte nituenean, behin irudi bikain bat ikusi nuen Baso Birjinari buruzko liburu batean “Historias Vividas” izenekoan. Piztia bat irentsi zuen boa suge bat irudikatzen zuen...”.
“...Asko hausnartu nuen oihaneko abenturei buruz eta, nire aldetik, nire lehen marrazkia koloretako arkatz batekin marraztea lortu nuen.
Nire maisulana adinekoei erakutsi nien eta nire marrazkiak beldurra ematen zien galdetu nien. Erantzun zuten: "Zergatik izango litzateke txapela beldurgarria?"
Nire marrazkiak ez zuen kapelarik irudikatzen. Elefante bat digeritzen ari den boa suge bat irudikatzen zuen. Orduan, boa sugearen barruan marraztu nuen, adinekoek uler zezaten. Beti behar dituzte azalpenak. Adinekoek aholkatu zidaten boa irekien edo itxien marrazkiak alde batera uzteko, eta, horren ordez, geografia, historia, matematika eta gramatika interesatzeko. Horrela utzi nuen, sei urterekin, margolari ibilbide bikaina. Nire 1. zenbakiaren eta nire 2. marrazkiaren hutsegiteak etsita nengoen. Zaharrek ez dute inoiz ezer ulertzen beren kabuz, eta umeentzat nekagarria da behin eta berriro azalpenak ematea. Exupéry).
Horrela hasten da “Printze Txikia”, zati eder honek gogorarazten dit zein zoragarria den haur izatea eta zein oker nagoen batzuetan... Tailerrera datozen “Printze Txikiak” kolorea, lerroa, forma IKASTEA nahi dut. , margolari “garrantzitsuak”, teknikak... ni izan behar dudanean xalotasuna, adierazkortasuna, berezkotasuna... egiten dutenetik ez ezik kontatzen didatetik ere ikasiko nukeena.
Pentsatu, planifikatu, prestatu eta klasea hasten denean, heldutan antolatzeko ahalegina egin arren, dena abentura bat izaten amaitzen da. Artista txiki hauek badakite zer nahi duten, ez dago konplexurik edo aurreiritzirik, beraiek marrazteko eskatu eta hiru begi jarriko dituzte edo aurpegia berdez margotuko dute, eta aldi berean, beste bat irudikatzeko gai dira antza eta xehetasun ikaragarriz.
Duela gutxi paisaia bat margotu dugu eta Manesek “ mendi urdinen eta zuhaitz koloretsuen arteko kontrastea eta sakontasuna ” deitzen duen hausnarketa oso serio batekin harritzen nau, edo beste egun batean paperean orban simetrikoak sortzen ditugun tantak erortzen utziz Mireiak lortu zuen. sekula ikusiko ez nituen bi txakur aparte. Era guztietako xehetasunekin marraztu zituen lekuetan, lau urte bete berri dituen Hegoik bezala, eskorpioi zoragarri bat marraztu zuen.
Orain lanean ari garen margolariaz galdetzen diet: Van Gogh. Honela dio Jon Anderrek: “... ero samarra zegoen belarria moztu zuelako baina gustatzen zait oso kolore alaiak erabiltzen dituelako eta badirudi izarrak eta haizea dantzan ari direla margolanean...”. Eta Saioa “...Niri ere gustatzen zaizkit eta eguzkia gogorarazten didate kolore eta formagatik...”
Zintzotasunez betetako bere pentsamenduak gustatzen zaizkit, batzuetan harrigarriki pentsagarriak, beste batzuk ia surrealistak bezalako narrazio fantastikoz betetako marrazkiak bezalaxe, zeinak xehetasun guztietan azaltzen duten kolore bizi eta alaiak: aurpegi urdinak, ortzadar zuhaitzak...; Gustuko ditut helduei hainbeste kalte egiten dieten aurreiritzirik eta aurreiritzirik eza, eta haietan txertatzen hainbeste ahalegintzen garen; Beraien barreak gustatzen zaizkit, nola begiratzen nauten harrituta magia egingo balute bezala eta irribarre bat ematen dizute korrika egiten dutenean, oihu egiten dute nahiz eta batzuetan errieta egin eta haserretu egiten ditudan.
Geroago barre egiten dut eta pentsatzen dut: “Zenbat ikasi behar dudan!”. NSA MG
